Главного редактора газеты «Наша Ніва» Егора Мартиновича и начальника отдела рекламы и маркетинга Андрея Скурко приговорили к двум с половиной годам колонии, пишет «Наша Ніва». Их обвиняли в оплате коммунальных услуг по тарифам для физических, а не юридических лиц.
Приговор огласили 15 марта в суде Заводского района Минска. Судья согласилась с позицией обвинения и назначила ровно столько, сколько и запросил прокурор.
Приговор не вступил в законную силу и может быть обжалован.
Напомним, по версии обвинения, Андрей Скурко вступил в сговор с Андреем Дынько, уголовное дело в отношении которого выделено в отдельное производство, и Егором Мартиновичем, и с мая 2017 года по июнь 2021 года оплачивал коммунальные услуги за квартиру, в которой находился офис редакции «Нашай Нівы», по тарифам, как для физических, а не юридических лиц. В их действиях усмотрели «причинение имущественного ущерба без признаков хищения, совершенного группой лиц по предварительному сговору, в крупном размере».
Изначально ущерб оценивался в 3500 тысяч рублей. Позже сумма выросла до 10 тысяч. Мартинович и Скурко погасили ущерб до суда, предприятия «Минскэнерго» и «Минскводоконал» отозвали иски на возмещение указанной суммы. До возбуждения уголовного дела предприятия не предъявляли претензий.
Оба обвиняемых не согласились с позицией прокуратуры. Егор Мартинович в суде рассказал, что никогда не держал в руках жировки по предприятию и не вникал, по какому тарифу начислялась оплата.
— У абвінавачанні сцвярджаецца, што ў памяшканні па адрасе вул. Кальварыйчкая 16/4 знаходзіўся офіс прадпрыемства «ННбай», заснавальнікам якога я з’яўляюца. Гэта не так. Калі я рэгістраваў арганізацыю ў маі 2020 года, я адразу ўказаў у якасці юрыдычнага адраса сваю кватэру (а не квартиру Скурко — Прим. Zerkalo.io), адпаведна, там і знаходзілася маё месца працы. Паколькі УП было зарэгістравана ў жылой кватэры, то і камунальныя паслугі я аплачваў па большых тарыфах. У «ННбай» у розны час працавала два-тры чалавекі. Апроч мяне, бухгалтар Вольга Раковіч, якая працавала ў сваёй арганізацыі, «Гільдыі бухгалтараў», і мэнэджары па рэкламе, якія працавалі з дома, без адрыва ад свайго асноўнага месца працы. Офіса «ННбай» на Кальварыйскай адназначна не магло быць, — сказал во время заседания Егор Мартинович.
Главред подчеркнул, что не мог принять решение о регистрации или нерегистрации юрлица в квартире на Кальварийской, так как не был ее владельцем.
— Я не мог пераводзіць кватэру ў нежылы фонд, хоць наколькі я зразумеў з паказанняў сведак, гэта было і немагчыма. Усё гэта маглі рабіць толькі ўласнікі кватэры, а не я. Нават калі б мне было вядома аб магчымай незаконнай дзейнасці, ад мяне гэта сітуацыя ніяк не залежала. Адзінае, што я мог зрабіць, — кампенсаваць нанесеную шкоду, нават не спрачаючыся пра карэктнасць, справядлівасць і праўдзівасць падлікаў. Віны ў папярэдняй змове я прызнаць не магу, бо яе не было. Але калі паўстала неабходнасць заплаціць урон, я пагадзіўся гэта зрабіць. Гэта ўсё, што я магу сказаць па гэтай сітуацыі.
Андрей Скурко подчеркнул в суде несостоятельность предъявленных обвинений:
— Я лічу, што не нанёс маёмаснага ўрону прадпрыемствам «Мінскэнэрга» і «Мінсквадаканал». Аплата па тарыфах, паазначаных у абвінавачанні, юрыдычна не магла ажыццяўляцца, бо кватэра не была выведзена з жылога фонда. Больш за тое, юрыдычна вывесці яе з жылога фонда было немагчыма, грунтуючыся на дзейсным заканадаўстве. Кватэра знаходзіцца на пятым паверсе, адпаведна, немагчыма было дабудаваць у яе асобны ўваход. Пры гэтым розніца тарыфаў залежыць менавіта ад статуса памяшкання — жылое ці нежылое, а не ад таго, хто яго эксплуатуе — фізічная ці юрыдычная асоба.
