Блогер Андрей Паук, который известен своими звонками беларусским чиновникам и силовикам, в интервью проекту «Жизнь-малина» рассказал, что сейчас работает дворником в Вильнюсе и доволен. Еще он поделился, что не собирается пытаться связаться и поговорить напрямую с Лукашенко, и объяснил почему.
Андрей Паук живет в Вильнюсе. В интервью он поделился, что последнее время работает дворником и, хотя изначально думал, что не продержится долго, работа ему понравилась.
— Блогер — ты сядзіш, і табе гэта надакучвае. Вы ж ведаеце, з якім кантынгентам я размаўляю, і як выгараеш. А дворнік — гэта сацыяльна-карысная праца, актыўны адпачынак. Ты на свежым паветры, працуеш небагата — зімой як [будзе], не ведаю, а зараз гадзіна-паўтары. Атрымліваеш за гэта 400 еўра — за два дамы, [якія] убіраеш. Плюс табе грошы яшчэ плацяць (блогер не объяснил, что конкретно имеет в виду. — Прим. ред.). І ў цябе яшчэ час заняцца творчасцю, — рассказал Андрей и добавил, что доволен своей работой сейчас.
— Я заўважыў, што, калі рубіў дровы, шмат думак цікавых прыходзіць у голаву. Калі ты шавелішся, неяк гэтая ўся нейронная структура спрыяе таму, што табе натхненне прыходзіць. А калі сядзіш на адным месцы — закісаеш. Трэба рухацца, — добавил он.
Блогер, который часто контактирует с людьми из госсектора, поделился своим видением, как чиновники и молодежь из БРСМ относятся к Лукашенко на самом деле:
— Я не магу паверыць, што моладзь любіць Лукашэнка. Увогуле чыноўнікі баяцца, прызнацца, што любяць Лукашэнку, саромяюцца прызнацца, што галасавалі за яго. Трэба выдзіраць гэтыя фразы — «Так што, вы не любіце? не галасавалі?» І потым яны ўжо апраўдваюцца. Гэта ўсё страшна для іх. Таму я не веру. На**р моладзі гэты Лукашэнка ўвогуле? Як ён жыцця ім паляпшае? <…> Ну, дзіцё расце якімі каштоўнасцямі — яно што, вучыць гімн, прыходзіць спявае? Ці красна-зялёны сцяг з сабой цягае кожны раз? Чым жывуць дзеці беларускія — палітыкай, моладзевай палітыкай? Яны ў гэта ўсё не вераць, бацькі іх у гэта ўсё не вераць — нават дзеці чыноўнікаў не вераць. Яны ж любяць Дубаі, Еўропы — Магадан яны не любяць. Ва ўсіх «айфоны», «Поршэ» — ніхто ж нават беларускія брэнды не хоча, акрамя малака, напэўна, ужываць у сваім паўсякдзённым жыцці. Дык як яны могуць гэтага Лукашэнку любіць?
Андрей рассказал, что во время звонков чиновникам и силовикам ставит себе задачу как можно больше информации «вытянуть» из собеседника, нарисовать картину его характера, чтобы потом «зритель мог оценить, полезен ли этот чиновник для беларусов, для чего он там сидит и насколько он адекватен, компетентен». Блогер поделился, что пытался, но не смог дозвониться главе Совета Республики Наталье Кочановой.
— Ці выбіраюць пэўных людзей, якія могуць датэлефанавацца, ці там цэнзура — запытваюць, што і чаго тэлефануе. Таму што быў эксперымент: адзін мой прыяцель, яшчэ калі ў Беларусі былі, ставіў аўтанабор на кожную хвіліну — і не датэлефанаваўся.
Планирует ли Паук позвонить Александру Лукашенке напрямую? Блогер отмечает, что не знает, о чем говорить с политиком, но также признает, что «боится» его.
— Для мяне гэта нейкая эфемерная фігура, на якую я магу ўсё скідваць. Для мяне ён не жывы чалавек — гэта нейкая такая істота, эгрэгар нейкі, фантом. І ў мяне нават няма мэты да яго датэлефанавацца. Гэта дыра, у якую можна скідваць усе праблемы, усё, што бруднае і дрэнна ў Беларусі, — гэта ўсё ад Лукашэнкі. Але ад гэтай эфемернай істоты залежыць якасць нашага жыцця, — рассказал Паук.
Он объяснил, почему считает, что звонок политику не удался бы:
— Вось ёсць вынікі работы гэтай прапаганды яго — ён вельмі добры, дарэчы, стэндапер. І ты яму за гэтыя 30 гадоў ужо верыш, што ён такі свірэпы. Я яго баюся насамрэч. Я яго баюся, гэтую ўсю свірэпасць. І мне было б няёмка з ім размаўляць, але гэта мяне не спыніла б. Таму што былі персанажы, з якімі было таксама няёмка размаўляць, але патом бярэш сябе ў рукі, шукаеш нейкія моманты, — рассказал о трудных аспектах своей деятельности Андрей.
Читайте также
