Поддержать команду Зеркала
Беларусы на войне
  1. «Зарабатываю 500 долларов в месяц». Интервью блога «Люди» с одной из главных надежд беларусского хоккея, великолепно играющего в Канаде
  2. «У нас хоть министром дерьма стань, заведовать дерьмом не будешь. У нас один глаўный министр». Интервью с лидером РСП о родине и эмиграции
  3. Лукашенко перед выборами обрушился на все сферы: кругом «бардак». Кажется, критике не подвергалась только одна группа людей — вот какая
  4. «Три-пять раз перевернулись». Александр Солодуха с сыновьями попали в жуткое ДТП
  5. СМИ: Башар Асад с членами своей семьи прибыл в Москву, Россия предоставила им убежище
  6. Размещение «Орешника» в Беларуси сильно повысит угрозу для Украины и НАТО? Эксперты сомневаются — и на это есть причины
  7. Башар Асад отстранен, повстанцы захватили Дамаск. Премьер Сирии готов передавать им власть
  8. Российские власти тестируют отключение иностранных сайтов, которыми пользуются все (включая и беларусов)
  9. Когда династия Асадов пришла к власти, кто из них правил (а кто не смог) и что теперь пошло не так. Кратко рассказываем
  10. Катастрофа библейских масштабов. Вспоминаем самое крупное наводнение в истории человечества — тогда погибли миллионы
  11. «Самый большой внешнеполитический удар за всю карьеру». Эксперт — о том, как крах режима в Сирии скажется на Путине (и заодно Лукашенко)


Война в Израиле, которая неожиданно началась вчера, 7 октября, вызывает логичные вопросы: зачем ХАМАС пошел на резкое обострение конфликта, кому выгодна война и какие это может иметь последствия. Кандидат исторических наук Евгений Красулин рассуждает об этом в своей статье для издания «Новы час». Пересказываем для вас фрагмент его рассуждений.

Палестинский мальчик рядом с горящим автомобилем, который боевики привезли в Газу после нападения на Израиль, 7 октября 2023 года. Фото: Reuters
Палестинский мальчик рядом с горящим автомобилем, который боевики привезли в Газу после нападения на Израиль, 7 октября 2023 года. Фото: Reuters

Как пишет Красулин, в последнее время ситуация на Ближнем Востоке оставалась напряженной. Но существовали надежды на возможное решение проблем.

— Адным з найбольш істотных крокаў у гэтым кірунку з’яўляюцца гэтак званыя «Пагадненні Аўрама» — серыя двухбаковых дамоўленасцяў паміж шэрагам арабскіх дзяржаваў (Аб'яднаныя Арабскія Эміраты, Бахрэйн, Марока, Судан) і Ізраілем аб нармалізацыі адносінаў, падпісаных у канцы 2020-га-пачатку 2021-га.

Это совершенно не устраивало такие радикальные группировки как Хамас.

— Паколькі тыя маюць сваёй мэтай поўнае вынішчэнне Ізраілю, дык нармалізацыя адносінаў паміж ізраільцянамі і арабамі значна скарачае іх рэсурсы: і фінансавыя, і палітычныя, і вайсковыя. Не здавальняюць такія перспектывы і рэжым Асада ў Сірыі, роўна як і Іран, які аказвае Асаду істотную падтрымку. І асадаўскія сілы, і іранскія аб’екты на тэрыторыі Сірыі перыядычна робяцца цэлямі для ўдараў з боку Ізраілю, якога яны лічаць сваім смяротным ворагам (і, заўважым, карыстаюцца ў гэтым узаемнасцю). У гэтым процістаянні Іран можа спадзявацца адно што на падтрымку з боку ісламскага свету.

Важно, что на «Соглашениях Авраама» процесс нормализации не остановился. Они были достигнуты благодаря республиканской администрации Трампа. В США на носу выборы, новое противостояние Трампа и Байдена не за горами, поэтому демократам также нужен внешнеполитический успех.

— Магчымасцю для іх не толькі паўтарыць поспех блізкаўсходняй палітыкі Трампа, але і пераўзыйсці яго, з’яўляецца нармалізацыя адносінаў паміж Ізраілем і Саўдаўскай Аравіяй. Прычым, у выпадку поспеху, гэта будзе і адказам на знешнепалітычны поспех Кітаю, які выступіў спонсарам нармалізацыі адносінаў паміж Саўдаўскай Аравіяй і Іранам.

По мнению Евгения Красулина, успех байденовской дипломатии достаточно реальный и близкий.

— 22 верасня прэм’ер Ізраілю Бенджамін Нетаньяху ў сваім звароце да Генеральнай Асамблеі ААН абвесціў, што Ізраіль знаходзіцца «на парозе» заключэння мірнага пагаднення з Саўдаўскай Аравіяй. Тыдзень таму — 29 верасня — факт наяўнасці «рамак» для падобнага пагаднення пацвердзіў і спікер Рады нацыянальнай бяспекі ЗША Джон Кірбі.

Белорусский специалист считает, что единственный способ остановить этот мирный процесс — вызвать волну антиизраильских настроений среди арабов и мусульман разных стран мира.

— У тым ліку — сярод насельніцтва Саўдаўскай Аравіі, кіраўніцтва якой страшыцца канфліктаў з радыкаламі. Вось дзеля гэтага і патрэбны тыя карцінкі, якія былі зроблены пад час самагубчай атакі баевікоў Хамас на ізраільскую тэрыторыю. Хай ваенныя вынікі і будуць вельмі сціплымі — галоўнае, што па свеце шырока разыходзяцца кадры спаленай ваеннай тэхнікі і забітых і захопленых ізраільцянаў. Гэта мусіць выклікаць хвалю энтузіязму сярод ворагаў Ізраілю. І не страшна, што ў адказ Хамас і палесцінцы апынуцца пад мацнейшымі ўдарамі ў адказ. Зыходзячы з папярэдняй практыкі, антыізраільскія сілы спадзяюцца, што гэта толькі ўзмацніць волю да барацьбы супраць Ізраілю, які можна будзе зноў выставіць у вобразе забойцы мірных грамадзянаў. Прысутнічае спадзяванне і на адпаведную рэакцыю з боку міжнароднай супольнасці, якая будзе асуджаць ізраільцянаў за празмерную жорсткасць.

Но в этом, по мнению Красулина, противники Израиля просчитались. Снятые кадры как раз демонстрируют жестокость боевиков ХАМАС и опасность, которая исходит от этой организации.

— Целы загінулых мірных ізраільцянаў, здзекі з захопленых наўрад ці народзяць жаданне спачуваць «барацьбітам супраць Ізраілю» і падтрымліваць іхнюю справу. Выкарыстанне мірных палесцінцаў у якасці «жывога шчыту» пад час ізраільскіх удараў таксама можа не спрацаваць, як на тое разлічваюць хамасаўцы. Калі раней ахвяры ўдараў у адказ спісваліся на «зверствы ізраільскай ваеншчыны», дык цяпер усё можа змяніцца, і віну за смерці жанчын і дзяцей ускладуць на тых, хто арганізаваў гэтую зусім бессэнсоўную з ваеннага пункту гледжання акцыю.

Красулин предполагает, что шок от вчерашней атаки скорее приведет к росту непринятия террористических методов при решении политических целей.

— Атака на тэрыторыю Ізраілю, забойствы і захоп ізраільскіх вайскоўцаў і мірных грамадзянаў, шырока разрэкламаваныя самімі хамасаўцамі, робяць апраўданымі жорсткія меры, прынятыя ў адказ ізраільскім кіраўніцтвам. Калі да гэтага дадаць імаверную неспрыяльную рэакцыю палесцінцаў на тое, што іх зноў падставілі пад ізраільскія ракеты, можна смела рабіць прагноз, што Хамас чакаюць вельмі цяжкія часы. Чым, несумненна, скарыстаюцца іхнія палітычныя праціўнікі ў Палесцінскай аўтаноміі.