Белоруска Анна Голёта в начале января открыла в Варшаве небольшой цветочный магазин. Он находится на автовокзале «Варшава-Заходня», куда как раз прибывают рейсы из Беларуси. Но когда Анна решила разместить наружную рекламу, чтобы привлечь покупателей, столкнулась с проблемой, которой не ожидала в Польше: ей не позволили использовать в баннерах белорусский язык.
— Для мяне гэта вельмі крыўдна, бо зрабіць рэкламу па-беларуску было для мяне прынцыповай справай, — сказала Анна в комментарии «Зеркалу». В Польшу ей пришлось уехать из-за преследования силовиков, так как девушка работает на «Белсате». — Калі мы адкрывалі краму, то разлічвалі на беларусаў. Мы і выбралі вакзал «Варшава-Заходняя», бо туды прыязджаюць беларусы.
В цветочный магазин она и ее молодой человек вложили все свои средства.
— Мой малады чалавек — грузін, ён збіраўся пераехаць у ЗША і для гэтага ўзяў крэдыт на 10 тысяч долараў. Але потым пазнаёміўся са мной і ў выніку вырашыў, што нікуды не паедзе, — смеется девушка. — Усе грошы мы ўклалі ў краму, гэта быў такі падарунак мне на дзень народзінаў.
Пара нашла помещение на вокзале, выиграла тендер на аренду.
— Адкрыліся ў пачатку студзеня — і атрымалася так, што па продажах у нас нуль, бо месца на вакзале размешчана не вельмі зручна. За першы месяц мы не адбілі нават закупку кветак. Бо мы іх прывозім некалькі разоў на тыдзень, а калі нешта не прадалося, я не дазваляю выкарыстоўваць гэтыя кветкі для букетаў, як бывае ў іншых. Арэнда, заробкі — у выніку за месяц сышлі ў вялікі мінус, — признается Анна.
Чтобы привлечь внимание покупателей, решили разместить рекламу. Администрация вокзала предложила сделать баннеры на стенах со стороны улицы. Основной — как раз в проходном месте, по дороге к платформам. За аренду двух площадок для баннеров Анна заплатила немногим меньше 1500 злотых — это почти половина стоимости аренды самого магазина. Место для размещения основного баннера было из трех сегментов — и девушка сразу решила делать его на трех языках: польском, белорусском и украинском.
— Калі мы дамаўляліся з адміністрацыяй вакзала пра рэкламу, не было патрабавання, што мы мусім з імі ўзгадняць выгляд, нам толькі сказалі, что абавязкова павінна прысутнічаць польская мова. Дызайнер зрабіў макет. Але калі мы прыйшлі і падпісалі дамову на гэтую рэкламу, прадстаўніца адміністрацыі запатрабавала даслаць ёй банэр на ўзгадненне.
Анна отправила макет. У нее уточнили, что это за третий язык на баннере, кроме польского и украинского. Узнав, что белорусский, спустя пару часов прислали короткий ответ: «Не даем согласия на размещение рекламы на белорусском языке».
— Я ім званіла, размаўляла, у выніку змаглі дамовіцца толькі на англійскую. Давялося зрабіць так, бо дамова на арэнду месцаў ужо была падпісаная. Я вырашыла там, дзе мусіў быць надпіс па-беларуску, пакінуць хаця б колеры бел-чырвона-белага сцяга, каб засталося хоць нешта беларускае. Было вельмі крыўдна і балюча.
Почему администрация вокзала не разрешила белорусский язык, Анна не понимает.
— На мае шматлiкiя пытаннi я атрымлівала адзін адказ: не дае згоды кіраўніцтва. Па якой прычыне — яны не кажуць. А да самога кіраўніцтва ў мяне доступу няма. Чаму беларускую мову не дазволілі — для мяне пытанне адкрытае, тым больш што ўкраінскай мовы на гэтым вакзале вельмі шмат. Я не хачу абвінавачваць нікога ў дыскрымінацыі, бо я не ведаю іх падстаў, мне не тлумачаць.
Тем не менее владелица магазина намерена в ближайшее время добиться встречи с руководством вокзала и разобраться с проблемой.
— Вядома, я буду дабівацца, каб мне дазволілі вярнуць беларускую мову замест англійскай. Спадзяюся, цяпер атрымаецца дагрукацца, — говорит Анна.
